Αθήνα, 30/03/2020
Μνήμη Μανώλη Γλέζου
Εκφράζοντας τη βούληση των Πρυτανικών Αρχών και της Συγκλήτου και διερμηνεύοντας το αίσθημα των μελών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, τιμούμε, και δεν αποχαιρετούμε απλώς, ένα επίλεκτο μέλος και της ακαδημαϊκής μας κοινότητας, έναν μεγάλο αγωνιστή και δημοκράτη, έναν σπουδαίο Άνθρωπο, τον Μανώλη Γλέζο, έναν θρύλο της ιστορίας του νεότερου Ελληνισμού.
Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών αναγόρευσε στις 23 Ιανουαρίου 2008 σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής, τον Μανώλη Γλέζο και στις 14 Μαρτίου 2019 το Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος της Σχολής Θετικών Επιστημών τον τίμησε για τη διαρκή προσφορά του στην ανάδειξη του ρόλου και της σημασίας της Γεωλογίας και για την αδιάλειπτη δράση του σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος. Επίσης, τιμήθηκε, μαζί με τον Λάκη Σάντα από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών για τον αντιστασιακό αγώνα του.
Ο Μανώλης Γλέζος, κατά την πολύχρονη διαδρομή του σε σημαντικές στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας μας, από τα δύσκολα αλλά και ηρωικά χρόνια της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης μέχρι και σήμερα, έχει διαμορφώσει με μόχθο, και κυρίως με αγώνες και θυσίες πρότυπο απαράμιλλο πολίτη, αγωνιστή, πνευματικού ανθρώπου και πάνω απ’ όλα Έλληνα.
Αγωνίστηκε με αυταπάρνηση και χωρίς φόβο για τις αξίες και τα ιδανικά που συγκροτούν την πεμπτουσία του πολιτισμού μας, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία, την ισότητα, τον σεβασμό στο περιβάλλον και στα ανθρώπινα δικαιώματα για όλους.
Τον Ιούνιο του 2017, ο Μανώλης Γλέζος στην παρουσίαση του βιβλίου του "Ακρωνύμια" έλεγε χαρακτηριστικά: «Αγαπητοί φίλοι, στις παραμονές των εκτελέσεων, στις παραμονές από κάθε μάχη, μαζευόμαστε και κουβεντιάζαμε. Και λέγαμε: Εάν εσύ ζεις, μη με ξεχάσεις. Εάν εσύ δε σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο, θα λες καλημέρα κι από μένα. Κι όταν πίνεις κρασί θα πίνεις κρασί κι από μένα. Κι όταν ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, θα τον ακούς και για μένα. Κι όταν ακούς τον άνεμο, να περνάει μέσα από τα φύλλα, κι ακούς το θρόισμα του ανέμου, θα το ακούς και για μένα. Κι όταν χορεύεις, θα χορεύεις και για μένα! Μπορώ να ξεχάσω αυτόν τον κόσμο; Είναι δυνατόν;»
